Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Katowice-Wschód w Katowicach

UZASADNIENIE

Powód pierwotnie dochodził opłaty parkingowej z tytułu pozostawienia pojazdu na parkingu wbrew regulaminowi bez uiszczenia opłaty w cenniku dla planowanego czasu postoju wraz z kosztami pozyskania danych właściciela z bazy (...) oraz skapitalizowanymi odsetkami. Obecnie, po cofnięciu pozwu co do należności głównej oraz części odsetek na skutek zapłaty dokonanej w toku procesu, żąda obecnie części nieskapitalizowanych odsetek od opłaty parkingowej i kosztów procesu.

Sąd zważył, co następuje:

Podstawą prawną żądania zapłaty nieskapitalizowanych odsetek za opóźnienie w zapłacie opłaty parkingowej jest art. 481 § 1 i 2 kc w zw. z umową najmu miejsca parkingowego a konkretnie § 4 ust. 12 lit. b) w zw. z § 6 ust. 1, 2, 3, 4, 5, 6 i 7 regulaminu parkingu, na podstawie których powód miał prawo nałożyć karę umowną w postaci opłaty parkingowej za nienależyte wykonanie umowy najmu w zakresie obowiązków użytkownika, które obejmowały m. in. uiszczenie opłaty parkometrowej.

Strony zawarły umowę najmu, jako że pozwany zajął miejsce parkingowe. Pozwany pomimo obowiązku nie uiścił czynszu z tego tytułu (opłaty parkometrowej). Niemniej jednak roszczenie o odsetki nie powstało, a to dlatego że pozwany nie popadł w opóźnienie z zapłatę opłaty parkingowej. Opóźnienie nie wystąpiło, gdyż pozwany nie był do jej uiszczenia zobowiązany.

Zobowiązanie do zapłaty opłaty parkingowej z tytułu nieuiszczenia opłaty parkometrowej nie powstało, z uwagi na sprzeczność § 4 ust. 12 lit. b) w zw. z § 6 ust. 1, 2, 4, 5 i 6 regulaminu parkingu z art. 483 § 1 kc w zakresie, w jakim postanowienia te przewidują uiszczenie opłaty parkingowej w przypadku nieuiszczenia opłaty parkometrowej.

W stosunku najmu łączącym strony opłata parkometrowa stanowi czynsz, do zapłaty którego obowiązany był pozwany najemca za prawo do zajęcia miejsca postojowego. Czynsz ma charakter świadczenia pieniężnego stanowiącego główne świadczenie najemcy.

Jak stanowi art. 483 § 1 kc można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna).

Z powołanego przepisu ustawy wynika, że nie jest dopuszczalne zastrzeżenie kary umownej w razie niewykonania zobowiązania pieniężnego.

Wskazane wyżej postanowienia regulaminu parkingu są sprzeczne z powołanym przepisem kodeksu, ponieważ przewidują obowiązek zapłaty kary umownej (opłaty parkingowej) na wypadek niewykonania przez użytkownika zobowiązania pieniężnego (nieuiszczenia czynszu – opłaty parkometrowej). Dlatego są w tej części nieważne na zasadzie art. 58 § 1 i 3 kc.

W świetle powyższego zobowiązanie pozwanego do zapłaty opłaty parkingowej nie powstało i nic tu nie zmienia dobrowolne spełnienie świadczenia przez pozwanego, jako że brak roszczenia powoda wynika wprost z przepisów prawa materialnego. Stąd pozwany nie popadł w opóźnienie w wykonaniu zobowiązania do zapłaty opłaty parkingowej. Tym samym powodowi żądane odsetki się nie należą. Z tej przyczyny Sąd oddalił powództwo.

Co do kosztów procesu, to powód cofający pozew może być potraktowany jako strona wygrywająca o tyle tylko, o ile cofa pozew na skutek zapłaty należności, która istniała i była wymagalna w dacie wytoczenia powództwa.

Roszczenie powoda o opłatę parkingową nie powstało z przyczyn wskazanych powyżej.

Nie postało także roszczenie powoda o zwrot kosztów pozyskania danych z bazy (...). Podstawą prawną żądania w tej części był art. 471 kc w zw. § 8 ust. 4 regulaminu. Powołany przepis kodeksu ustanawia obowiązek naprawienia szkody przez dłużnika z tytułu niewykonania lub nienależytego zobowiązania.

Szkodę stanowi uszczerbek w majątku poszkodowanego. Uszczerbkiem tym jest także poniesiony przez niego konieczny i celowy wydatek stanowiący normalne następstwo niewykonania lub nienależytego zobowiązania przez dłużnika.

Nie było potrzeby pozyskiwania danych pozwanego z (...), skoro roszczenie powoda o zapłatę opłaty parkingowej nie powstało z przyczyn wskazanych powyżej. Stąd jego wydatek poniesiony w celu jej dochodzenia nie był potrzebny. Powód nie dochodził bowiem opłaty parkometrowej, lecz nieistniejącego roszczenia o zapłatę opłaty parkingowej.

Wobec nieistnienia powyższych roszczeń, nie powstały również roszczenia o zapłatę skapitalizowanych odsetek za opóźnienie w ich zapłacie.

O ile cofnięcie pozwu nastąpiło na skutek zapłaty, o tyle obejmowało ono roszczenia, które na gruncie prawa materialnego nie powstały. Oznacza to, że powód przegrał proces w całości. Dlatego koszty procesu mu nie przysługują.

SSR Robert Fonfara

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować;

2.  Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda poprzez portal informacyjny;

3.  Przedstawić akta 21 dni od doręczenia.

SSR Robert Fonfara